Najważniejszym składnikiem kondensacyjnego osuszacza powietrza jest tzw. sprężarkowy układ chłodniczy. To dzięki tej części można by otrzymać kondensację pary wodnej, a tym samym obniżyć objętość wody w otoczeniu.
Najważniejszym elementem systemu chłodniczego jest sprężarka, która ma obowiązek sprężać oraz tłoczyć czynnik chłodniczy, tym samym wymuszając jego przepływ poprzez cały układ.
Wzrostom ciśnienia towarzyszy przyrost temperatury. Sprężony czynnik chłodzący (w stanie gazowym) przedostaje się rurociągiem do skraplacza, w którym odbywa się jego ochłodzenie. Temperatura czynnika jest pobierana przez wymiennik powietrza (skraplacz). Czynnik chłodzący ze stanu gazowego w wyniku oddziaływania ciśnienia oraz spadku temperatury staje się ciekły. W urządzeniu takim jak skraplacz powietrza, skroplony czynnik chłodniczy płynie przez filtr odwadniacza, który absorbuje parę wodną, która może dostać się do układu w czasie wytwarzania takiego narzędzia jak osuszacz powietrza lub innych czynności serwisowych, tego typu urządzenia.
Źródło: http://www.flickr.com
Po przedostaniu się przez filtr, ciecz dociera do organu barwiącego, (zatem kapilary albo zaworu rozproszonego), który gdy spotka duże opory przepływu, sprawia różnicę ciśnień i, że wymieniony czynnik rozpoczyna się rozprężać oraz odparowuje. Proces parowania odbywa się w części o nazwie parownik. W odróżnieniu do skraplacza, zawsze towarzyszy mu obniżenie ciśnienia. To właśnie dzięki takiemu zjawisku, powietrze oddaje ciepło czynnikowi i umożliwia jego całkowite wyparowanie. Temperatura powietrza(polecamy rekuperator marley) zniża się poniżej punktu rosy, co sprawia wykroplenie nadmiernej ilości wilgotności we wnętrzu parownika. Poza tym tego typu rozprężony czynnik jest znowu zasysany przez sprężarkę i cykl się powtarza.
Jeśli osuszacz działa w mniejszej temperaturze otoczenia to woda, która jest wykroplona na powierzchni parownika, może zamarznąć, zatem ma miejsce powiększenie oporów powietrza, które przepływa poprzez wymienniki. Aby takiemu zjawisku zapobiegać, elektroniczny układ sterujący tymczasowo roztwiera zawór elektromagnetyczny. To z kolei ułatwia skierowanie gorącego czynnika (w stanie gazu) wprost na wymieniony parownik.