Otuliną określamy grubość powłoki betonu od krawędzi komponentu żelbetowego do prętów, która chroni wzmocnienie przed niszczącym wpływaniem siedliska.

Zbrojenie różnorodnych elementów budowlanych budynku może niestety ulec uszkodzeniu dla przykładu pod wpływem dużej temperatury lub kwaśnego podłoża.

Z tego powodu grubość otuliny nazywa się zależnie od czynników niszczących, jakości betonu, planowanego okresu użytkowania budynku, etc. Otulina jest prosta do uzyskania, kiedy wykorzystuje się tzw. podkładki dystansowe wyprodukowane z zaprawy cementowej lub plastiku. Podkładki z tego typu materiały są zazwyczaj produkowane w postaci krążków z otworem w środku, w który trzeba włożyć pręt zbrojeniowy. Podkładki wykonane z betonu natomiast z niewielkimi klockami, w których zalane są 2 pręty metalowe, którymi prętami przymocowuje się do pręta zbrojeniowego podkładkę.

Najmniejsza grubość otuliny może być mniejsza o 5 mm w elementach stworzonych z betonu, jakiego odporność jest o dwie klasy bardziej znacząca od wskazanej. Minimalna grubość otulenia ze względu na oddziaływanie rdzy może być ponadto zmniejszona, jeżeli szczegółowe ustalenia wedle aprobaty technicznej wyrobu użyto stali nierdzewnej lub użyto odmienne specjalne środki zabezpieczenia, wykorzystano beton szczelny o specjalnym składzie, na płaszczyźnie betonu zbudowano ponadto powłokę zabezpieczającą lub wykorzystano tzw. obetonowanie.

Minimalne grubości otuliny zbrojenia w częściach o nierównej lub porowatej czy też pofałdowanej płaszczyźnie (dla przykładu przy odsłoniętym kruszywie) zwiększa się co najmniej o 5 milimetrów. Jeśli beton kęsbet wyroby z betonu układany jest bezpośrednio na gruncie, to otulina może posiadać długość nie mniejszą niż 75 mm, a jeśli na podłożu wykonanym z betonu – nie mniejsza niż 40 mm.