Do nacinania ręcznego gwintów zewnętrznych są wykorzystywane narzynki. Na rynku występują one w wielu wersjach, które zróżnicowane są odnośnie konstrukcji oraz ważnych parametrów użytkowych.

Przed kupieniem niezwykle istotna jest precyzyjna ich analiza.

Narzynka pod względem wyglądu przynosi na myśl nakrętkę. Jest ona jednak zaopatrzona w wyprofilowane szczególnie ostrza i dzięki temu podczas jej nakręcania na konkretnym przedmiocie są nacinane gwinty wierzchnie, a wszystko się odbywa przy wykorzystaniu odpowiednio wybranego uchwytu. W tym uchwycie narzynka jest osadzona. Narzynka może służyć również do kalibracji gwintów, które są źle wykonane. Narzynki możemy podzielić na narzynki okrągłe oraz narzynki automatowe-dzwonowe. Narzynki okrągłe są produktami uniwersalnymi, które stosowane są w prawie wszelkich materiałach. Mogłyby służyć tak do gwintowania ręcznego jak też maszynowego. Narzynki automatowe-dzwonowe są stosowane wyłącznie w tokarkach. Charakteryzują się one mocno wysuniętą skrawającą częścią. Z tego też powodu ich budowa (bs tczew logowanie) nie jest naprawdę okrągła. To umożliwia jednak dużo bardziej głębokie gwintowanie, porównując do narzynek okrągłych.

Na rynku możemy spotkać również urządzenia, które dostosowane są do ściśle określonych projektów. Odróżniają się one między sobą przede wszystkim surowcem i normą w jakiej one zostały przygotowane. Odróżnić możemy narzynki do gwintów metrycznych, które są produkowane zgodnie z normą EN 22568 (DIN 223). Służyć mogą one zarówno do gwintów metrycznych typowych (M) oraz drobno rozwojowych (MF, UNC, UNF, BSW oraz BSF). Możemy także spotkać narzynki do gwintów calowych, które cechują się bardzo analogicznymi właściwościami, które posiadają narzynki do gwintów metrycznych.

Spotkać jeszcze możemy w sprzedaży narzynki do gwintów rurowych. Mamy tutaj do czynienia z normą EN 24231 (DIN 5158). Na rynku również do nabycia są narzynki do gwintów rurowych stożkowych (R), które wytwarzane są przy uwzględnieniu standardu EN 24230 (DIN 5159).