Problem braku konkretnych kompetencji wśród świeżo upieczonych magistrów jest jednym z najczęściej komentowanych problemów mijającego czasu. Na pierwszy ogień krytyki wystawiani są z reguły studenci kierunków społecznych, takich jak politologia czy dziennikarstwo. Zarzuca im się brak fachowości, ogólnikowe nastawienie do pracy, czasem nawet… bierność.

Praktyka okazuje się skonstruowana inaczej niż stereotypowy podział na nieprzyszłościowe nauki humanistyczne i perspektywiczne kierunki dla umysłów ścisłych i przyrodniczych. Wymieniony podział z każdym kolejnym rokiem traci rację bytu. Kolejni absolwenci politechnik zderzają się coraz mocniej z tym samym zjawiskiem co ich koledzy z humanistycznych uczelni – brakiem etatu w wyuczonym zakresie. Same dyplomy, choćby z wynikiem bardzo dobrym, nie wystarczają. Sukces w pracy – nie tylko uczącej się akademickiej braci – ma wielu ojców.

Nie wszyscy studenci politechnik ukończą uczelnię jako wtajemniczeni fachowcy, podbudowani przydatną teorią. Nie wszyscy z inżynierów posiadają umiejętność innowacyjnego myślenia, otwartego na ryzykowną decyzję w chwili rynkowego niepowodzenia. Nowych i przyszłych magistrów społeczników odróżnia na ich tle zdolność do przyswojenia różnych nauk.

Jeżeli spodobał Ci się materiał, który właśnie czytasz, to zapewne zabsorbuje Cię też ten tekst (https://www.centrumhigieny.pl/aparaty-ubojowe). On również prezentuje pokrewny temat.

Lepiej niż „ściśli” umieją przekwalifikować swoje umiejętności, których wymaga od nich rynek pracy.

Ludzie z branży IT na przedzie z informatykami i technologami, czy kreatywne umysły po specjalnych kursach nie narzekają na brak ofert. Jakkolwiek komputerowcy i tzw. przebojowi przyszli innowatorzy mogą się rozwijać, tak rzesza absolwentów takich kierunków jak geodezja, elektrotechnika czy logistyka nie znajduje się w korzystnej sytuacji. Oczywiście biorąc pod uwagę, że nie są to elitarne ścieżki kształcenia, jak jeszcze przed laty. Z kierunkowych ofert politechnik głównych miast Polski korzystają dzisiaj dziesiątki tysięcy studentów wieczorowych. Pięć lat i tytuł magistra uzyskują kolejne tysiące geodetów, budowlańców, logistyków, elektrotechników. Napędzają oni szkolnictwo zawodowe, ale raczej nie każdy z nich pójdzie do pracy w nauczanym zawodzie, choćby na część etatu. Sprawdzone fabryki, hale produkcyjne, a głównie prywatne firmy mają przeważnie kompletną kadrę, która niechętnie dopuści studentów do pracy.