Urządzenia tryskaczowe, czyli inaczej mówiąc, instalacja tryskaczowa należy do stałych sprzętów gaśniczych (SUG) oraz są stosowane do gaszenia pożarów w początkowej fazie przy użyciu zapasu wody, czyli środka gaśniczego.

Wyposażenie obiektów w urządzenia tryskaczowe ułatwia oprócz znacznego zmniejszenia szkód powstałych wskutek pożaru, także powiększenie powierzchni stref pożarowych i długości dojść ewakuacyjnych.

Ma to duży wpływ na zmniejszenie cen inwestycji. Budynki, które muszą być zaopatrzone w stałe urządzenia gaśnicze, określa rozporządzenie w sprawie zabezpieczenia przeciwpożarowej budynków. Projektowanie, wykonanie oraz eksploatacja takich urządzeń tryskaczowych w Polsce ma miejsce najczęściej w oparciu o wytyczne amerykańskie NFPA 13 czy niemieckie VdS CEA 4001. Tryskacz musi być całkowicie utworzony, wytworzony i eksploatowany zgodnie z jednym wybranych standardów.

Nie wolno wykonywać żadnych kombinacji między poszczególnymi regułami, gdyż istnieją bardzo znaczne różnice pomiędzy nimi, zarówno jeżeli chodzi o źródła wody, jak i właściwości chronionych przestrzeni. Fundamentem do zaprojektowania tego typu urządzenia jest zakwalifikowanie go do odpowiedniej klasy zagrożenia pożarowego – w zależności od rozmiaru i typu ochranianych miejsc i od typu ochranianych w tego typu sposób materiałów czy sposobów ich magazynowania. Należy posiadać na uwadze również typy pudełek, w jakich są składowane materiały.

Ten odsyłacz do artykułu (http://cdevelopment.pl/kontakt/) kieruje do tekstu, jaki posiada wyjątkowe treści – zapewne Cię zafascynują i będą użyteczne.

Wielokrotnie bywa tak, że palność opakowania jest wyższa, niż palność surowców składowanych.

Klasy niebezpieczeństwa pożarowego są określane za pośrednictwem symbolu LH dla małego zagrożenia, OH dla średniego, HHP dla dużego w przestrzeniach wytwórczych i HHS dla znacznego niebezpieczeństwa tam, gdzie są składowane materiały.