Przeciwko obiegowej opinii szuflą do węgla nie można by nazwać łopaty, gdyż jej trzonek, jako część pracująca przystosowana powinien być do wykonywania pracy z materiałami sypkimi.

W praktyce taka węglarka znakomicie sprawdza się przy przerzucaniu z ziemi żwiru, czy też nawet cementu.

Dobre łopaty do węgla można by poznać między innymi po materiale, z jakiego były wykonane. W przypadku takich sprzętów, które poddawane są sporym obciążeniom, materiał jaki byłby odpowiedni do wykonania tego typu narzędzi, to stal nierdzewna, gdyż jest bardzo odporna, twarda oraz posiada ona zwiększoną odporność mechaniczną. Niezwykle trudno ją zgiąć lub w odmienny sposób uszkodzić. Jeśli stal została pomalowana proszkowo to znaczy to, że taka szufla była pokryta specjalną powłoką lakieru. Jest to dodatkowe zabezpieczenie nie zaledwie przed korozją lecz także przed różnymi uszkodzeniami mechanicznymi.

Jest to ponadto zabezpieczenie przed wilgocią. Trzeba brać pod uwagę to, że nawet idealny lakier kiedyś zostanie w jakiś sposób uszkodzony, ale malowanie proszkowe jest na tyle właściwą metodą, że okres ten jest niezwykle oddalony. Szufla jest produkowana z różnorodnego rodzaju rękojeściami. Dla przykładu w sklepach oferowane są szufle węglarskie, które mają metalowe (zobacz bramy metalowe) trzonki. Taka szufla może być stworzona lub z odpornego na oddziaływanie korozji lekkiego aluminium, lub z dość ciężkiej stali. To końcowe wyjście używane jest stosunkowo rzadko. Istnieją poza tym szufle węglarskie z trzonkiem drewnianym oraz szufle z trzonkiem wykonanym z włókna szklanego.

Zazwyczaj nie jest ona typową węglarką a piaskówką ale mogłaby być używana do takiego samego celu. Włókna szklane jest lekkie i wytrzymałe na korozję. Łatwo możemy je profilować, ale nie jest to surowiec tani.