Jednym z elementów systemu tryskaczy jest główka tryskaczowa. Jest ona używana do rozprowadzania będącej w rurociągach wody po całej płaszczyźnie domu, w którym tego typu mechanizm był zamontowany.

Wspomniane tryskacze stanowią efektywny system samoobrony w domu przed oddziaływaniem pożaru.

Sposób usytuowania, rodzaj oraz wymagane obliczenia hydrauliczne są bardzo ściśle określone przez regulacje budowlane oraz przepisy przeciwpożarowe. Sam tryskacz jest złożony z korpusu, który posiada gwint, elementu termoczułego i deflektora. W takiego typu instalacji znajduje się woda pod dużym ciśnieniem. Jeśli wystąpi wybuch pożaru, element termoczuły w tego typu systemie (czyli ampułka w wypadku tryskaczy ampułkowych, topik w przypadku tryskaczy topikowych albo element bitumiczny w wypadku tryskaczy bitumicznych) pod wpływem wysokiej temperatury (gorącego dymu albo po prostu samego ognia), topi się albo pęknie. Uwalnia w takiej sytuacji wodę. Właściwa budowa deflektora, zatem talerza rozprysku sprawia, że obszar działania strumienia znacznie się zwiększa.

Tryskacze można rozdzielić według kilku kategorii. Dla przykładu orientacji wiszącej (pozioma lub stojąca), przez wzgląd na średnicę przyłącza (m.in. DN15, bądź DN25). Poza tym tryskacze można podzielić przez wzgląd na współczynnik wypływu K (m.in. 57, 160, 242, lub 363), ze względu na sposób wykończenia: chrom, brąz, lub w kolorze czarnym oraz białym, czy też wykorzystanie, które może być standardowe, domowe, magazynowe (Linde – wózek widłowy linde) lub suche. W wypadku tryskaczy wykorzystywany jest także współczynnik RTI, który określa czas reakcji.

Najszybszy jest współczynnik RTI < 50, większe dotyczą wyższych czasów reakcji. Sam system należy do bardzo skutecznych i w dużym stopniu przyczynia się na zmniejszanie strat.