Jednym z najpopularniejszych surowców używanych do budowy powierzchni chodników czy też podjazdów przy garażu, są małe wykonane z betonu kostki, które mogłyby posiadać różną wielkość, kształt czy nawet barwę.

Tego typu cechy pozwalają na dostosowanie nawierzchnie np. chodnika do formy architektonicznej pobliskich domów czy ogólnie otoczenia tej nawierzchni.

Niezwykle istotnym czynnikiem jest także mały poziom skomplikowania tworzenia czy naprawy takiej nawierzchni. Te, które są wykorzystywane przeważnie dla ludzi mogłyby być układane przy wykorzystaniu kostki o grubości 6cm. Jeśli natomiast obciążenia będą bardziej znaczące, kostka brukowa musi posiadać grubość 8 lub nawet 10 cm. Może być ona stosowana na powierzchni o dowolnej wielkości i nie będzie to miało wpływu na brak konieczności wykonywania dylatacji. Należy jednak mieć w pamięci, że mimo faktu, że nawierzchnia z kostki brukowej dobrze przepuszcza wodę opadową, trzeba jednak zagwarantować możliwość jej łatwego spłynięcia z powierzchni chodnika. Najbardziej łatwym na to sposobem jest zastosowanie nachylenia powierzchni w kierunku najbliższego nieutwardzonego gruntu.

Jeżeli chodzi o prace przeprowadzane w czasie jej układania, można dzielić je na parę etapów. Pierwszym z nich jest zrobienie zagłębień, czyli tzw. korytowanie. Innym etapem może być ewentualnie zamontowanie odwodnienia. Trzecim stadium jest ułożenie krawężników oraz przygotowanie stabilizującej grunt (rodzaje spoiw) podbudowy czy warstwy podkładowej. Wykorzystanie instalacji odwodnieniowej mogłoby być wymagane w czasie układania kostki brukowej na stosunkowo dużej powierzchni.

Niestety najczęściej uniemożliwia to zastosowanie spadku w oczekiwaną przez wykonawców stronę. Inaczej mówiąc możliwość odprowadzania wody często jest zależna od określonych warunków wodno-gruntowych, stopnia wypoziomowania wody gruntowej lub stopnia nasiąkliwości gleby.