Większość osób twierdzi, że doskonale wie, co to w praktyce są metale. W praktyce jednak metalami można by nazwać dużą część pierwiastków, z jakich tylko cząstka pasuje do wyobrażenia twardego oraz ciężkiego surowca.

Naturalnie metale cechują się tym, że są w stanie przewodzić prąd elektryczny oraz mają stosunkowo wysoką temperaturę topnienia.

Ich następną cechą jest to, że mogłyby korodować, ale okres tego procesu jest oczywiście różny w przypadku różnych pierwiastków. Co poniektóre z nich korodują tak szybko, że jest to dosłownie niezauważalne w typowych warunkach. Wielką zaletą dużej liczby metali jest to, że można im nadać dosłownie jakikolwiek kształt.

Ten artykuł jest dla Ciebie atrakcyjny? Jeśli tak to, przeczytaj także podobne wpisy (http://www.homeplaner.pl/comforthome/), które zawierają dane na opisywany temat.

W temperaturze pokojowej niemalże każdy metal jest w stanie stałym, jedynym fenomenem jest oczywiście rtęć. Jedynie 23 pierwiastki (z aktualnie znajomej liczby 111) nie jest metalami. Pierwiastki te, ze względu na ich gęstość, rozróżnia się na ciężkie oraz lekkie. Ze względu na umieszczenie na tablicy Mendelejewa, metale można również podzielić na przejściowe oraz metale grup głównych.

Składniki lekkie, m.in. german czy krzem mogą przewodzić prąd elektryczny znacznie słabiej niż metale, jednak zdecydowanie korzystniej niż niemetale. W chemii noszą one nazwę półmetali, zatem półprzewodników. Możliwości przewodzenia energii elektrycznej półprzewodników wzrastają wraz z ich temperaturą. Całkowicie przeciwnie jest w takiej sytuacji, gdy pierwiastki będą zanieczyszczone atomami innego rodzaju pierwiastka. Istnieje także kontrolowany proces zanieczyszczania o nazwie domieszkowanie. W przeciwieństwie do metali nieszlachetnych te szlachetne, czyli m.in.

złoto, srebro, czy też platyna w normalnych uwarunkowaniach nie reagują z tlenem. Jedynie magnez czy też glin, jako metale wytrzymałe na różnorodnego rodzaju warunki meteorologiczne, są stosowane na budowach.